OKOLICA

Przyroda - wschodnia część gminy Hanna została włączona w 1990 roku do Nadbużańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Celem ochrony jest zachowanie ze względów przyrodniczych i archeologicznych piaszczystych wydm. Na terenie gminy znajdują się liczne pomniki przyrody: dęby szypułkowe, klon zwyczajny, lipa drobnolistna i jałowiec. Fauna gminy jest bardzo bogata. Najliczniejsze są bociany i ptactwo wodne. Jastrzębie, kruki i sowy upodobały sobie lasy, a na polach można zobaczyć stada kuropatw, usłyszeć pieśń skowronka. W okolicach Dołhobród znajduje się skupisko czapli siwej. W lasach można spotkać sarny, lisy, zające a czasami nawet dzika. W nadbużańskim paśmie starorzeczy mają swoje kryjówki wydry, piżmaki, kuny i łasice. Rzeka Bug wabi obfitością ryb: szczupaków, leszczy, karasi, okoni i sumów.

Warto zobaczyć
Hanna - drewniany kościół rzymskokatolicki p.w.św. Piotra i Pawła z lat 1739 - 42 wzniesiony jako cerkiew unicka (wewnątrz barokowe wyposażenie i polichromia z I połowy XVIII wieku malowana na płótnie), drewniana dzwonnica, murowana kapliczka z 1791 roku z rokokowym krucyfiksem, drewniana kapliczka z figurą świętego Józefa z Dzieciątkiem z XVIII wieku, kaplica św. Anny z 1880 roku, stary cmentarz z kamieniami narzutowymi ze starosłowiańskim napisem wykonanym cyrylicą.
Dołhobrody - kościół katolicki z 1929 roku z częścią wyposażenia pochodzącego z istniejącej tu dawniej cerkwi unickiej.
Janówka - kapliczka prawosławna z 1936 roku z ikoną Matki Boskiej Kazańskiej w srebrnej i pozłacanej koszulce z 1848 roku (przywieziona z Rosji w 1918 roku), nowa cerkiew wzniesiona w latach 1997 - 2001, około 1 km od wsi miejsce pochówku 36 poległych powstańców styczniowych w słynnej bitwie pod Janówką 11 lipca 1863 roku. (W bitwie tej zginął kuzyn Henryka Sienkiewicza - Zdzisław Dmochowski. Z bitwą związana jest jedna z najbardziej tajemniczych zagadek literackich. Opis bitwy znajduje się w poemacie Hanna autorstwa niejakiego Guldensterna. Badacze literatury podejrzewają, że prawdziwym autorem może być sam Henryk Sienkiewicz.)
Kuzawka - tablica upamiętniająca miejsce, z którego w 1776 roku odpłynął na galerze do Gdańska Tadeusz Kościuszko udając się do Ameryki.
Lack - dawna cerkiew prawosławna z 1895 roku (obecnie kościół rzymskokatolicki p.w. Matki Boskiej Bolesnej).
Włodawa - kościół oo. Paulinów p.w.św. Ludwika z 1731 - 1780 roku, cerkiew prawosławna p. w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny z lat 1840 - 1842, zespół synagogalny z XVIII wieku (obecnie Muzeum Pojezierza Łęczyńsko - Włodawskiego), "Czworobok" - zespół parterowy kramów i jatek z XVIII wieku.
Sobibór - Muzeum Byłego Hitlerowskiego Obozu Zagłady.
Orchówek - Sanktuarium Maryjne z Cudownym Obrazem Matki Boskiej Pocieszenia.
Różanka - kościół rzymskokatolicki z neogotyckim wyposażeniem, pozostałości po zespole pałacowo - parkowo - folwarcznym.
Romanów - muzeum J. I. Kraszewskiego.
Kodeń - Sanktuarium Królowej Podlasia.
Jabłeczna - Monastyr prawosławny p.w.św. Onufrego z 1498 roku z cennym ikonostasem.
Okuninka - jezioro Białe - perła pojezierza włodawskiego
Kostomłoty - czynna cerkiew unicka
Hola - skansen, cerkiew

Gmina Hanna położona jest w północno - wschodniej części powiatu włodawskiego, w dolinie niezwykle urokliwej rzeki Bug, która stanowi naturalną granicę Polski i Białorusi. W obrębie gminy jest 12 wsi. Brak przemysłu sprzyja rozwojowi agroturystyki i produkcji zdrowej żywności.
Na terenie gminy znajduje się Bank Spółdzielczy, Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, posterunek Policji, Urząd Pocztowy, apteka, piekarnia, lecznica dla zwierząt, gimnazjum, szkoły podstawowe, GOKiS, WDK, Zakład Przemysłu Drzewnego, punkty sprzedaży produktów naftowych, punkty naprawy samochodów, sklepy spożywcze, przemysłowe i kawiarnie.

Pierwsza wzmianka o Hannie pochodzi z 1546 roku, kiedy to Bohdan Bohowityn uzyskał dla Hanny prawa miejskie. Od XVII wieku Hanna weszła w skład ordynacji nieświeżskiej rodu Radziwiłłów. Prawa miejskie miejscowość utraciła w 1821 roku. Według legendy nazwa miejscowości pochodzi od Anny Jagiellonki, która będąc w podróży na Ruś zatrzymała się na nocleg w tej wsi. Ponieważ została tu dobrze przyjęta, pozwoliła mieszkańcom osady nazwać ją swoim imieniem. W miejscowej gwarze Anna nabrało brzmienia Hanna.